Nieuchronnie nadchodzi Nowy Rok, a wraz z nim nadchodzi nowe i nieznane…
Dla Nas to wyjątkowo nowy początek. Ania – w listopadzie minęło mi 26 lat pracy, Iza - we wrześniu minęło mi 16 lat pracy, które spędziłyśmy w Zespole Kształcenia Specjalnego nr 1. Obie tworzyłyśmy swoje stanowiska od podstaw. Nie było księgowej, zanim pojawiła się Ania, ani kadrowej, zanim przyszła Iza. Dla Nas to olbrzymi kawał Naszego życia. Znalazłyśmy tu nie tylko doświadczenie, problemy do rozwiązania, ale przede wszystkim Ludzi, którym dziś chcemy bardzo podziękować.
Największe podziękowania należą się niezaprzeczalnie Komuś, Kto dał szansę młodym, niedoświadczonym dziewczynom, czyli Pani Alicji Borkowskiej, która jako Dyrektor otworzyła przed Nami drzwi ZKS1 i nigdy nie znalazła powodu, by kazać Nam je ,,zamknąć z drugiej strony” . Nie możemy też nie wspomnieć o Pani Ewie Rosickiej, która niejednokrotnie swoją delikatnością łagodziła trudne chwile. ,, Ech Dziewczynki, damy radę…” - do dziś brzmi Nam w uszach Pani głos.
Dziękujemy Pani Annie Kuczyńskiej za wspólne pięć lat. Wcale nie takie łatwe i szybkie, patrząc na ilość przetrwanych razem kontroli, przeżytych problemów. Jednak najbardziej będziemy wspominać wiele śmiesznych rozmów odbytych w księgowości (szczególnie, gdy tematy schodziły na dzieci dwu i czteronożne ).
Z Panem Dyrektorem Piotrem Krukiem nie żegnamy się, przynajmniej na razie . Obie mamy podobno w CUW zajmować się ZKS1 więc będziemy pewnie w stałym kontakcie. Życzymy Panu i sobie powodzenia oraz liczymy na owocną współpracę. Asi Lipnickiej życzymy dużo siły i wytrwałości oraz samych łatwych godzinek .
Ze ,,Starej Ekipy” zostawiamy Wam Dorotkę. Dbajcie o Nią, bo wiecie, że jest skarbnicą wiedzy o ZKS1, ale też pomocną dłonią dla wielu z Was, gdy jesteście w potrzebie.
Dziękujemy Wszystkim Pracownikom Zespołu Kształcenia Specjalnego nr 1 za wiele wspólnych lat. Za radości, śmiechy i wspólne wyjazdy.
Jeśli Ktoś kiedyś poczuł się dotknięty, urażony to dziś prosimy o puszczenie tego w niepamięć, bo nigdy nie było to Naszym celem. Mamy nadzieję, że zostawiamy po sobie dobre wspomnienia.
Nie mówimy żegnajcie, mówimy do zobaczenia…
Ania i Iza